Na 60 dagen in het ziekenhuis kon Short weer haar neus aanraken met haar linkerhand. En het duurde een heel jaar voordat haar armen genoeg kracht hadden om ook maar iets vast te houden, laat staan een camera. Terwijl ze in het ziekenhuis lag, kreeg ze van haar beste vriendin een iPhone 4, omdat ze die na het ongeluk makkelijker kon gebruiken.
“Ik had na een jaar pas genoeg kracht in mijn armen om een iPhone vast te houden”, vertelt Short. “Het was de eerste camera die ik [na het ongeluk] gebruikte, en het is nog steeds de enige camera die ik gebruik omdat hij lekker klein en licht is.”
Sindsdien is het creatieve proces van Short digitaal gestroomlijnd en mobiel. “Vroeger had ik altijd mijn 4x5-camera, mijn middenformaat-camera en mijn 35mm-camera bij me, wat nogal ingewikkeld was”, vertelt ze. “Nu gaat het me meer om het beeld en minder om de techniek en de apparatuur. Daardoor kan ik me beter concentreren.”